จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคุณได้รับเชื้อไวรัส HIV

หลายคนมักเข้าใจผิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคุณได้รับเชื้อ HIV คือคนที่เป็นโรคเอดส์ จริงๆ แล้วผู้ที่ได้รับเชื้อเชื้อ HIV ไม่ว่าจะได้รับเชื้อจากแม่สู่ลูก การมีเพศสัมพันธ์แบบไม่ป้องกัน การสัมผัสสารคัดหลั่งของผู้มีเชื้อ ระยะแรกจะยังไม่เป็นโรคเอดส์จนโรคดำเนินไปถึงระยะสุดท้ายของการติดเชื้อ จึงจะเรียกว่าผู้ป่วยโรคเอดส์ ในปัจจุบันเป็นมียาป้องกันเชื้อเอซไอวี HIV ก่อนการสัมผัสเชื้อ นั้นก็คือ ยาเพร็พ prep (Pre-Exposure Prophylaxis) ที่สำคัญที่สุดการทานยาเพร็พต้องมีวินัย กินยาให้ตรงเวลาและไม่ควรลืมเด็ดขาด

การติดเชื้อไวรัส HIV อันตรายอย่างไร

โรคติดเชื้อไวรัส HIV เป็นโรคติดต่อที่สำคัญและอันตรายมาก โดยที่ตัวไวรัสจะไปทำลายระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย ทำให้ผู้ป่วยติดเชื้อฉวยโอกาสที่มีอาการรุนแรงถึงขั้นเสียชีวิตได้หากไม่ได้รับการรักษา

ความสำคัญของโรคนี้คือในผู้ติดเชื้อช่วงแรกจะยังไม่มีอาการชัดเจน จึงทำให้ผู้ป่วยจะยังไม่ทราบว่าตนเองติดเชื้อ แต่สามารถแพร่เชื้อไปยังคนอื่นๆได้ ผ่านทางเพศสัมพันธ์และเลือดเป็นหลัก และส่งผลทำให้ได้รับการรักษาล่าช้าด้วย

เชื้อ HIV สามารถติดต่อได้จากอะไรบ้าง

การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน
ใช้เข็มหรือกระบอกฉีดยาร่วมกับผู้ติดเชื้อ HIV
การสัมผัสเลือดหรือน้ำเหลืองของผู้ติดเชื้อ HIV
การติดต่อจากแม่สู่ลูก
การรับโลหิตบริจาคที่มีเชื้อ HIV ปนเปื้อน

ระยะการติดเชื้อ HIV

ระยะติดเชื้อเฉียบพลัน ในช่วงแรกที่ติดเชื้อปริมาณไม่มาก ซึ่งอาจเป็นช่วงตั้งแต่ 2-12 สัปดาห์ ในระยะนี้ผู้ติดเชื้อจะมีอาการไข้ หนาวสั่น เจ็บคอ ปวดเมื่อยตามตัว มีผื่นขึ้น ต่อมน้ำเหลืองที่คอโต
ระยะไม่ปรากฏอาการ แต่เมื่อตรวจเลือดจะพบเชื้อ HIV สามารถแพร่เชื้อให้ผู้อื่นได้ เรียกว่าเป็นพาหะจะแบ่งตัวเจริญเติบโตขึ้นไปเรื่อย ๆ และทำลายระบบภูมิคุ้มกัน
ระยะมีอาการ ระยะแรกจะแสดงอาการเล็กน้อย และระยะที่สองจะแสดงอาการปานกลาง
ระยะเอดส์ ระยะนี้ระบบภูมิคุ้มกันโรคของผู้ป่วยเสื่อมเต็มที่ ถ้าตรวจระดับ CD4 จะพบว่ามักมีจำนวนต่ำกว่า 200 เซลล์ต่อลูกบาศก์มิลลิเมตร เป็นผลทำให้เชื้อโรคต่าง ๆ เช่น ไวรัส แบคทีเรีย เชื้อรา โปรโตซัว วัณโรค ฉวยโอกาสเข้ารุมเร้าเรียกว่า โรคติดเชื้อฉวยโอกาส

พฤติกรรมเสี่ยงเมื่อต้องใช้ชีวิตร่วมกับผู้ติดเชื้อ HIV

ใช้ของร่วมกัน เช่น มีดโกน กรรไกลตัดเล็บ แปรงสีฟัน
ควรล้างมือบ่อยๆ เช่น ก่อนและหลังรับประทานอาหาร การเข้าห้องน้ำ
บุคคลในบ้านป่วย เช่น เป็นไข้หวัด หัด หัดเยอรมัน สุกใส แล้วไม่แยกจากผู้ติดเชื้อ
การมีเพศสัมพันธ์ เช่น ต้องใส่ถุงยางอนามัยทุกครั้งระมัดระวังในการแพร่เชื้อ
บุคคลในบ้านควรฉีดวัคซีน เช่น ไข้หวัดใหญ่ หัด คอตีบ ไอกรน

การรักษาโรค HIV

ยาต้านไวรัส (ARV; antiretroviral therapy) ซึ่งมีฤิทธิ์ยับยั้งการแบ่งตัวและลดจำนวนของเชื้อเอชไอวี ช่วยให้ระบบภูมิคุ้มกันดีขึ้น
การรักษาโรคแทรกซ้อนที่เกิดขึ้น เช่น ให้ยารักษาวัณโรค ยาปฏิชีวนะรักษาปอดอักเสบ ยารักษาเชื้อราต้านไวรัส ยารักษาโรคเริม